فیلمی که دیدم7: اتاق پسر

نام فیلم: اتاق پسر(The Son`s Room)

نام اوریجینال: La Stanza del figlio

محصول: ایتالیا، 2001

کارگردان: نانی مورتی

خیلی کوتاه: اتاق پسر داستان زندگی یک خانواده معمولی است که با مرگ ناگهانی پسرِ خانواده زندگی آنها برای مدتی دچار اختلال می شود، و بعد از چند ماه دوباره به حالت اول باز می گردد!

شاید مشکل از من است که با اینجور فیلم ها که تمام شخصیت هایش، اتفاقاتش، و لحظه هایش بیش از حد معمولی اند؛ ارتباط برقرار نمی کنم. حتماً به همین دلیل است که فیلم های وودی آلن را دوست ندارم(خود ِوودی آلن در مصاحبه ی اخیرش در جشنواره کن گفت از همه ی فیلم های متنفرم!)، با این حال در فیلم های وودی آلن هم چند لحظه و دیالوگ حال خوب کن وجود دارد.

 راستش توقع من از سینما این است که من را با یک تجربه جدید از زندگی آشنا کند، ممکن است در زندگی واقعی هیچوقت پسرِ(نداشته ام) در دریا غرق نشود، پس از سینما توقع دارم من را به داخل این بحران ببرد. و تا مدت ها بعد از تماشای فیلم اگر کسی از من پرسید :«که به نظر تو حس و حال یه پدر بعد از مرگ پسرش چه جوریه؟» جوری جواب بدهم که انگار خودم آن را تجربه کرده ام. اما فیلم اتاق پسر این امکان را از من دریغ کرد و هیچ حسی را در من برنینگیخت. و برای بد بودن یک فیلم همین کافی ست.